nerdedir ummama vurgun arılar ve çiçekler

gecenin canına okuyorken Azrail

büsbütün ölüyoruz herkesin meftun olduğu şeye

ve birden ayna oluyor kentin dudakları

göz bebekleri leyla

kuşluk vakti ölümüne hışırdarken ağaçlar

kuşlar dağıtıyor aşiyanlarını

belli ki firari vakitler yanaşmış avuçlarıma

ey suskunluk şehrimi zehirleyen yabancı

ey sabahı belay-ı mutluluk kılan ayrılık

baksana, ateşle raks ediyor güneşe sürgün dağlar

rüyalar yarı meczup nağmelere tutunmuş sımsıkı

koruluklardan bir güvercin salınıyor göklere

             rahvan atlar gibi